Paweł Słowiński, znany pod pseudonimem Paul "The Sting" Slowinski, to wybitna postać w świecie sztuk walki. Urodził się 24 września 1980 roku w Strzegomiu, a swoją karierę sportową związał nie tylko z Polską, ale również z Australią, gdzie reprezentował ten kraj na arenie międzynarodowej.
W ciągu swojej kariery osiągnął wiele sukcesów, w tym tytuł wielokrotnego mistrza świata w muay thai. Paweł Słowiński zasłynął jako jeden z najbardziej utytułowanych polskich zawodników walczących w formacie K-1. Jego technika walki była szczególnie znana dzięki skutecznym niskim kopnięciom, które stanowiły kluczowy element jego strategii.
Jego aktywna kariera zawodowa miała miejsce w latach 2001-2015, a pod koniec tego okresu Słowiński zaczął także konkurować w mieszanych sztukach walki. Warto przyjrzeć się bliżej jego osiągnięciom oraz wpływowi, jaki wywarł na rozwój kick-boxingu i muay thai w Polsce oraz za granicą.
Kariera w kick-boxingu
Paweł Słowiński, znany kick-bokser, przyszedł na świat i dorastał na Dolnym Śląsku. W wieku 15 lat, w obawie przed nowymi wyzwaniami, postanowił wyjechać wraz z matką oraz bratem do Australii, gdzie osiedli w Adelaide. Tam po raz pierwszy miał okazję zetknąć się z muay thai, a jego pierwszym trenerem został Alan Wong.
W 1999 roku udało mu się zdobyć tytuł amatorskiego mistrza Australii oraz zyskać powołanie do reprezentacji kraju na prestiżowy turniej muay thai, znany jako King’s Cup w Bangkoku. Słowiński odniósł tam niesamowity sukces, wygrywając siedem walk i zdobywając złoty medal w swojej kategorii wagowej.
Pomimo dużych sukcesów w Australii, od 1999 do 2005 roku Słowiński mieszkał i trenował w Tajlandii. Na początku nowego milenium, w 2001 roku, przeszedł na zawodowy ring, zdobywając swoją pierwszą mundialną nagrodę, pas mistrza świata organizacji WMC. Już w 2002 roku pokonał znanego tajskiego zawodnika muay thai, Nokweeda Davy’ego, dwukrotnie nokautując go. Davy stał się jego trenerem na następne cztery lata, obok Alana Wonga. W 2003 roku Słowiński zdobył mistrzostwo świata WMC w kategorii ciężkiej.
Ten sam rok przyniósł mu również debiut w K-1, odbywający się w ramach World Grand Prix Oceanii. Niestety, zakończył się on porażką przez nokaut z Mitchem O’Hello. W kolejnym roku, znów miał okazję uczestniczyć w tym samej rywalizacji, ale został odrzucony w półfinale po porażce z Peterem Grahamem. Równocześnie kontynuował swoją karierę w muay thai. W 2004 roku zdecydował się na rezygnację z mistrzostwa świata w wadze ciężkiej, aby podjąć wyzwanie walki o pas w kategorii superciężkiej przeciwko Jörgenowi Kruthem, ale przegrał przez decyzję.
Rok później Słowiński odbudował swoją pozycję, zdobywając tytuł mistrza świata w kategorii ciężkiej po triumfie w Grand Prix WMC. W 2006 roku zyskał pierwszy większy sukces w K-1, wygrywając World Grand Prix w Auckland. To otworzyło mu drzwi do eliminacji do finałowego etapu K-1 WGP w Tokio, gdzie zmierzył się z Brazylijczykiem Glaube Feitosą. Mimo porażki, zdołał wystąpić w pokazowej walce przeciwko Badrowi Hari, z wynikiem niekorzystnym dla siebie.
W tym samym roku zdobył drugi tytuł mistrza świata WMC w wadze superciężkiej, nokautując Abdumalika Gadzieva w eliminacjach i zdobywając punkty w rywalizacji o tytuł z Xhavitem Bajramim. W 2007 roku podjął decyzję o rozstaniu z Alanem Wongiem po dziewięciu latach współpracy i przeniósł się do Holandii, aby trenować w zespole Eranto Hoosta. Już wkrótce po zmianie trenera, osiągnął zwycięstwo w Grand Prix Europy 2007 w Amsterdamie, nokautując każdego przeciwnika.
Dzięki temu sukcesowi w 2007 roku, otrzymał kolejną szansę na walkę w finale K-1 WGP, jednakże znokautowano go w pierwszej rundzie przez Semmy’ego Schilta. Mimo tego, zdobył miejsce w walce rezerwowej, w której pokonał Amerykanina Mighty Mo. Swoją pierwszą rywalizację w Polsce stoczył 28 czerwca 2008 roku podczas Mistrzostw Europy Muay Thai w Zgorzelcu, broniąc pasa mistrza świata WMC w kategoriach superciężkich przed Antoninem Duškiem żywcem przez TKO.
W sierpniu 2008 roku w Hawajach podczas K-1 WGP stoczył dramatyczną walkę z Marokańczykiem Azizem Jahjah. W obydwu rundach był liczony, ale w trzeciej rundzie udało mu się znokautować rywala, co zapewniło mu dziką kartę do turnieju Final 16 w Seulu. Tam, niestety w równym starciu, przegrał decyzją sędziów z Remym Bonjaskym. Jeżeli chodzi o Finał WGP 2008, miał ponownie szansę na walkę rezerwową, lecz przegrał przez nokaut w pierwszej rundzie z Melvinem Manhoefem.
W czerwcu 2009 roku Słowiński odniósł nokautujące zwycięstwo na gali Champions of Champions 2 w Montego Bay, pokonując Francuza Patrice’a Quarterona. W październiku zwyciężył nad Benem Edwardsem, choć później przegrał decyzją z Thorem Hoopmanem oraz Hesdym Gergesem. Równocześnie zakończył współpracę z Ernesto Hoostem.
Po ponad rocznej przerwie, Słowiński powrócił na ring K-1 w marcu 2010 roku, gdzie na gali w Warszawie znokautował Konstantīnsa Gluhovsa, mimo że sam był liczony w pierwszej rundzie. W lipcu wziął udział w Grand Prix Oceanii, gdzie po znokautowaniu dwóch pierwszych cyklistów, dotarł do finału, w którym przegrał z Edwardsem po trzech kolejnych nokdaunach w pierwszej rundzie.
20 sierpnia 2011 roku stanął ponownie w ringu z Peterem Grahamem, wygrywając przez nokaut i odbierając mu mistrzostwo świata wagi ciężkiej w kick-boxingu organizacji ISKA. Ostatni raz w K-1 stoczył walkę w październiku 2012 roku na gali K-1 World Grand Prix 2012 Final 16 w Tokio, gdzie tym razem przegrał z Cătălinem Moroșanu przez jednogłośną decyzję.
W kwietniu 2015 roku Słowiński ogłosił zakończenie swojej kariery, tłumacząc tę decyzję upadkiem organizacji K-1 oraz brakiem zainteresowania dalszymi występami w MMA. Mimo to, w grudniu 2015 roku zdecydował się stoczyć jeszcze jedną walkę, w której zmierzył się z Zabitem Samiedowem na gali odbywającej się w Groznym, pod patronatem Ramzana Kadyrowa, jednak skończyło się to porażką przez jednogłośną decyzję. Tym samym, Słowiński oficjalnie zakończył swoją zawodową karierę.
Kariera MMA
Na przełomie lat 2010 i 2011, Paweł Słowiński rozpoczął intensywne treningi w zakresie mieszanych sztuk walki (MMA). Już na początku 2011 roku, podpisał kontrakt z renomowaną polską organizacją KSW, co miało zapowiadać jego debiut w tym świecie. Planowano, że jego pierwsza walka odbędzie się 19 marca 2011 roku podczas gali KSW 15, gdzie miał się zmierzyć z innym znanym kickbokserem, Marcinem Różalskim. Niestety, do pojedynku nie doszło, gdyż Słowiński zdecydował się na wycofanie na kilka tygodni przed galą, tłumacząc się przyczynami osobistymi.
Ostateczny debiut Słowińskiego w MMA miał miejsce we wrześniu 2013 roku w Australii. Zawodnik stoczył walkę na lokalnej gali MMA Down Under 4, gdzie jego rywalem był Leamy Tato, który przed tym pojedynkiem miał rekord 2-3. Słowiński zaskoczył wszystkich, zwyciężając przez nokaut już w pierwszej rundzie, dzięki swojemu wysokiemu kopnięciu w głowę, które otworzyło drogę do serii ciosów zakończonych na siatce. Po tej walce, Słowiński wznowił negocjacje z KSW, co zaowocowało podpisaniem kontraktu na walkę z Marcinem Różalskim.
Drugi pojedynek odbył się 28 września 2013 roku na gali KSW 24. Niestety, Słowiński nie miał szczęścia i przegrał przez poddanie w pierwszej rundzie. Jeszcze w tym samym roku, w grudniu, na gali KSW 26, stoczył swoją ostatnią zawodową walkę w MMA. Zakończyła się ona kolejną porażką, tym razem przez szybki nokaut w pierwszej rundzie z Michałem Andryszakiem.
Osiągnięcia
Kick-boxing
Paweł Słowiński ma za sobą wiele znakomitych osiągnięć w dziedzinie kick-boxingu, które potwierdzają jego talent oraz determinację. Jego kariera jest pełna sukcesów, które przyczyniły się do jego renomy w świecie sportów walki.
W 2011 roku Słowiński zdobył tytuł Mistrza Świata ISKA w wadze ciężkiej, co stanowi jedno z jego najważniejszych osiągnięć. Rok wcześniej zajął 2. miejsce na K-1 GP Oceanii w Canberze, a już w 2009 roku został Mistrzem magazynu International Kickboxer w wadze superciężkiej.
W 2007 roku z sukcesem uczestniczył w K-1 World Grand Prix w Amsterdamie, gdzie walczył o tytuł mistrza Europy. Tego samego roku zdobył również miano Mistrza Świata WMC w wadze superciężkiej. Poprzedzający te wydarzenia lata również obfitowały w jego osiągnięcia.
Słowiński w 2006 roku zajął wysoką pozycję w K-1 World Grand Prix w Auckland, a w 2005 roku znów triumfował jako Mistrz Świata WMC w wadze ciężkiej. Jego wymagające dążenie do doskonałości zaowocowało również zdobyciem tytułów mistrzowskich w 2003 roku oraz 2002 roku, przy czym w tym ostatnim przypadku był Mistrzem Świata WMC w wadze juniorciężkiej.
W swojej karierze Słowiński zdobył tytuł Mistrza Świata WMC w wadze półciężkiej w roku 2001 oraz tytuł Mistrza Australii IAMTF w wadze superpółciężkiej w 1999 roku. W tym samym roku okazał się też Mistrzem King’s Birthday Cup w kategorii amatorskiej.
Wszystkie te osiągnięcia sprawiają, że Paweł Słowiński jest uznawany za jednego z najlepszych zawodników w historii kick-boxingu.
Lista walk w kick-boxingu
W tej sekcji przedstawiamy szczegółowe dane dotyczące walk w kick-boxingu Pawła Słowińskiego. Zebrane informacje pokazują jego dotychczasowy bilans oraz wyniki z rywalami, co pozwala na lepsze zrozumienie jego kariery w tym sporcie.
| Wynik | Bilans | Przeciwnik | Rozstrzygnięcie | Runda | Czas | Rozgrywki | Data | Miejsce | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Przegrana | 68-18-1 | Ben Edwards | Decyzja | 3 | 3:00 | Capital Punishment 7 | 23.03.2013 | Canberra | |
| Wygrana | 68-17-1 | Nato Lauui | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 3:00 | Kings of Kombat 8 | 08.12.2012 | _ | |
| Wygrana | 67-17-1 | Antz Nansen | KO (kopnięcia na korpus) | 2 | ? | Knees of Fury 39 | 17.11.2012 | Adelaide | |
| Przegrana | 66-17-1 | Cătălin Moroșanu | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 3:00 | K-1 World Grand Prix 2012 w Tokio – Finał 16 | 14.10.2012 | Tokio | Pierwsza runda K-1 World Grand Prix 2012 |
| Wygrana | 66-16-1 | Steve Banks | Decyzja | 3 | 3:00 | Capital Punishment 6 | 25.08.2012 | Canberra | |
| Wygrana | 65-16-1 | Steve Banks | TKO (niskie kopnięcia) | 3 | ? | Knees of Fury 36 | 22.02.2012 | Mile End | |
| Wygrana | 64-16-1 | Chris Knowles | TKO (niskie kopnięcia) | 1 | ? | Knees of Fury 35 | 26.11.2011 | Mile End | |
| Wygrana | 63-16-1 | Steve Banks | KO (cios w korpus) | 3 | ? | Knees of Fury 34 | 16.09.2011 | Mile End | |
| Wygrana | 62-16-1 | Peter Graham | KO | 3 | ? | Kings of Kombat 4 | 20.08.2011 | Keysborough | Zdobył mistrzostwo ISKA w wadze ciężkiej |
| Wygrana | 61-16-1 | Thor Hoopman | TKO (walka przerwana przez sędziego) | 1 | 2:58 | Knees of Fury 32: Revenge | 26.02.2011 | Mile End | _ |
| Wygrana | 60-16-1 | Carter Williams | KO (prawy sierpowy) | 2 | ? | Kings of Kombat 2 | 15.12.2010 | Keysborough | _ |
| Wygrana | 59-16-1 | Andre Meunier | KO (lewe kopnięcie okrężne w głowę) | 1 | 0:43 | Knees of Fury 31 | 13.11.2010 | Adelaide | _ |
| Wygrana | 58-16-1 | Sio Vitale | KO (lewe kopnięcie okrężne w głowę) | 1 | 1:40 | Kings of Kombat | 29.08.2010 | Keysborough | _ |
| Przegrana | 57-16-1 | Ben Edwards | KO (prawy sierpowy / 3 nokdauny) | 1 | 0:59 | K-1 Oceania GP 2010 | 10.07.2010 | Canberra | Finał turnieju |
| Wygrana | 57-15-1 | Cedric Kongaika | TKO (walka przerwana przez sędziego) | 3 | 1:16 | K-1 Oceania GP 2010 | 10.07.2010 | Canberra | Półfinał turnieju |
| Wygrana | 56-15-1 | Sio Vitale | KO (lewe kopnięcie okrężne w korpus / 2 nokdauny) | 1 | 2:52 | K-1 Oceania GP 2010 | 10.07.2010 | Canberra | Ćwierćfinał turnieju |
| Przegrana | 55-15-1 | Steve McKinnon | Decyzja (niejednogłośna) | 3 | 3:00 | Last Man Standing 2 | 09.06.2010 | Melbourne | Półfinał turnieju |
| Wygrana | 55-14-1 | Eric Nosa | KO (lewe kopnięcie okrężne w głowę) | 1 | 1:23 | Last Man Standing 2 | 09.06.2010 | Melbourne | Walka rezerwowa |
| Wygrana | 54-14-1 | Konstantīns Gluhovs | KO (prawy sierpowy) | 2 | 0:59 | K-1 World Grand Prix 2010 w Warszawie | 28.03.2010 | Warszawa | _ |
| Przegrana | 53-14-1 | Hesdy Gerges | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 3:00 | Ring Sensation Championship: Uprising 12 | 09.01.2010 | Rotterdam | _ |
| Przegrana | 53-13-1 | Thor Hoopman | Decyzja (jednogłośna) | 5 | 3:00 | Knees of Fury 27 | 14.11.2009 | Mile End | _ |
| Wygrana | 53-12-1 | Ben Edwards | TKO (niskie kopnięcie) | 3 | 1:20 | Evolution 18 | 09.10.2009 | Melbourne | Zdobył mistrzostwo IK w wadze superciężkiej |
| Wygrana | 52-12-1 | Patrice Quarteron | KO (lewy sierpowy) | 2 | 1:55 | Champions of Champions 2 | 26.06.2009 | Montego Bay | Obronił mistrzostwo WMC w wadze superciężkiej |
| Przegrana | 51-12-1 | Melvin Manhoef | KO (lewy sierpowy) | 1 | 2:26 | Finał K-1 World Grand Prix 2008 | 06.12.2008 | Tokio | Druga walka rezerwowa |
| Wygrana | 51-11-1 | Domagoj Ostojić | KO | 1 | ? | Angels of Fire IV Against All Odds | 15.11.2008 | Płock | _ |
| Przegrana | 50-11-1 | Remy Bonjasky | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 3:00 | K-1 World Grand Prix 2008 Finał 16 | 27.09.2008 | Seul | Walka eliminacyjna |
| Wygrana | 50-10-1 | Aziz Jahjah | KO (prawy sierpowy / 3 nokdauny) | 3 | 1:53 | K-1 World Grand Prix 2008 na Hawajach | 09.08.2008 | Honolulu | _ |
| Wygrana | 49-10-1 | Antonin Dušek | TKO (walka przerwana przez lekarza) | 2 | 3:00 | Mistrzostwa Europy IFMA-EMF w Muay Thai 2008 | 28.06.2008 | Zgorzelec | Obronił mistrzostwo WMC w wadze superciężkiej |
| Przegrana | 48-10-1 | Gökhan Saki | KO (lewy prosty) | 1 | 2:40 | K-1 World Grand Prix 2008 w Amsterdamie | 26.04.2008 | Amsterdam | _ |
| Wygrana | 48-9-1 | Mighty Mo | KO (niskie kopnięcie) | 2 | 0:50 | Finał K-1 World Grand Prix 2007 | 08.12.2007 | Jokohama | Walka rezerwowa |
| Przegrana | 47-9-1 | Semmy Schilt | KO (cios kolanem) | 1 | 2:26 | K-1 World Grand Prix 2007 Finał 16 | 29.08.2007 | Seul | Walka eliminacyjna |
| Wygrana | 47-8-1 | Faisal Zakarija | TKO (niskie kopnięcie) | 4 | 0:08 | Fists of Fury | 28.07.2007 | Singapur | Obronił mistrzostwo WMC w wadze superciężkiej |
| Wygrana | 46-8-1 | Björn Bregy | KO (prawy sierpowy) | 2 | 2:25 | K-1 World Grand Prix 2007 w Amsterdamie | 23.06.2007 | Amsterdam | Finał turnieju |
| Wygrana | 45-8-1 | Zabit Samiedow | KO (niskie kopnięcie / 2 nokdauny) | 1 | 3:00 | K-1 World Grand Prix 2007 w Amsterdamie | 23.06.2007 | Amsterdam | Półfinał turnieju |
| Wygrana | 44-8-1 | Hiromi Amada | KO (niskie kopnięcie / 2 nokdauny) | 1 | 1:50 | K-1 World Grand Prix 2007 w Amsterdamie | 23.06.2007 | Amsterdam | Ćwierćfinał turnieju |
| Wygrana | 43-8-1 | Abbas Asaraki | TKO (niskie kopnięcie) | 2 | 2:21 | Fury in Macau | 02.06.2007 | Makau | Obronił mistrzostwo WMC w wadze superciężkiej |
| Przegrana | 42-8-1 | Badr Hari | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 3:00 | Finał K-1 World Grand Prix 2006 | 02.12.2006 | Tokio | Walka dodatkowa |
| Wygrana | 42-7-1 | Xhavit Bajrami | Decyzja | 5 | 3:00 | Xplosion Macau | 11.11.2006 | Makau | Zdobył mistrzostwo WMC w wadze superciężkiej |
| Przegrana | 41-7-1 | Glaube Feitosa | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 3:00 | K-1 World Grand Prix 2006 Runda Otwierająca | 30.09.2006 | Osaka | Walka eliminacyjna |
| Wygrana | 41-6-1 | Tatsufumi Tomihira | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 3:00 | K-1 World Grand Prix 2006 w Sapporo | 30.07.2006 | Sapporo | _ |
| Przegrana | 40-6-1 | Aleksandr Ustinow | KO (lewy sierpowy w korpus) | 2 | 2:55 | Mars | 24.04.2006 | Seul | _ |
| Wygrana | 40-5-1 | Jason Suttie | KO (lewe kopnięcie okrężne w głowę) | 2 | 1:45 | K-1 World Grand Prix 2006 w Auckland | 05.03.2006 | Auckland | Finał turnieju |
| Wygrana | 39-5-1 | Peter Graham | KO (niskie kopnięcie / 2 nokdauny) | 2 | 1:42 | K-1 World Grand Prix 2006 w Auckland | 05.03.2006 | Auckland | Półfinał turnieju |
| Wygrana | 38-5-1 | Rony Sefo | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 3:00 | K-1 World Grand Prix 2006 w Auckland | 05.03.2006 | Auckland | Ćwierćfinał turnieju |
| Wygrana | 37-5-1 | Abdumalik Gadzhiev | KO (niskie kopnięcie) | 2 | ? | Knees of Fury 12 | 02.02.2006 | Adelaide | _ |
| Wygrana | 36-5-1 | Yuuki Niimura | KO | 2 | ? | KOMA GP | 22.12.2005 | Tokio | Finał turnieju |
| Wygrana | 35-5-1 | Kanenobu | KO | 2 | ? | KOMA GP | 22.12.2005 | Tokio | Półfinał turnieju |
| Wygrana | 34-5-1 | Soo Kyong | KO | 1 | ? | KOMA GP | 22.12.2005 | Tokio | Ćwierćfinał turnieju |
| Wygrana | 33-5-1 | Ben Edwards | KO | 2 | ? | K-1 Kings of Oceania 2005 Runda 3 | 10.12.2005 | Gold Coast | _ |
| Przegrana | 32-5-1 | Jason Suttie | KO (lewy sierpowy) | 3 | ? | Knees of Fury 11 | 04.11.2005 | Adelaide | _ |
| Wygrana | 32-4-1 | Daniel Tai | TKO | 2 | ? | K-1 Kings of Oceania 2005 Runda 2 | 08.10.2005 | Auckland | _ |
| Wygrana | 31-4-1 | Kwan Yoon Sup | KO (niskie kopnięcie) | 1 | 0:38 | Titans 2nd | 22.08.2005 | Tokio | _ |
| Wygrana | 30-4-1 | Sydney Asiata | KO (lewy sierpowy) | 1 | ? | K-1 Kings of Oceania 2005 Runda 1 | 10.07.2005 | Auckland | _ |
| Wygrana | 29-4-1 | Ryu | TKO (walka przerwana przez lekarza) | 2 | 3:00 | K-1 Challenge 2005 Xplosion X | 25.06.2005 | Gold Coast | _ |
| Wygrana | 28-4-1 | Ricardo van den Bos | TKO (poddanie przez narożnik) | 1 | 0:05 | Knees of Fury 10 | 18.05.2005 | Mile End | Finał turnieju / zdobył mistrzostwo WMC w wadze ciężkiej |
| Wygrana | 27-4-1 | Roger Izonritei | TKO (poddanie przez narożnik) | 2 | 2:30 | Knees of Fury 10 | 18.05.2005 | Mile End | Półfinał turnieju |
| Wygrana | 26-4-1 | Andrew Peck | KO (prawy sierpowy) | 1 | 2:00 | Knees of Fury 10 | 18.05.2005 | Mile End | Ćwierćfinał turnieju |
| Wygrana | 25-4-1 | Rony Sefo | Decyzja (niejednogłośna) | 3 | 3:00 | Battle of the Anzacs II | 30.04.2005 | Auckland | _ |
| Wygrana | 24-4-1 | Mohammad Reza | KO (cios łokciem) | 2 | ? | Knees of Fury IX | 11.03.2005 | Adelaide | _ |
| Wygrana | 23-4-1 | Chris Chrisopoulides | Decyzja | 3 | 3:00 | K-1 Challenge 2004 Oceania vs. World | 18.12.2004 | Gold Coast | _ |
| Przegrana | 22-4-1 | Aleksiej Ignaszow | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 3:00 | Titans 1st | 06.11.2004 | Kitakyūshū | _ |
| Wygrana | 22-3-1 | Matt Samoa | KO | 2 | ? | Knees of Fury VIII | 15.10.2004 | Adelaide | _ |
| Przegrana | 21-3-1 | Jörgen Kruth | Decyzja | 5 | 3:00 | SM Thaiboxing Gala | 05.09.2004 | Sztokholm | Walka o mistrzostwo WMC w wadze superciężkiej |
| Przegrana | 21-2-1 | Peter Graham | Decyzja | 3 | 3:00 | Kings of Oceania 2004 | 16.07.2004 | Auckland | Półfinał turnieju |
| Wygrana | 21-1-1 | Sio Vitale | Decyzja | 3 | 3:00 | Kings of Oceania 2004 | 16.07.2004 | Auckland | Ćwierćfinał turnieju |
| Wygrana | 20-1-1 | Rony Sefo | Decyzja | 5 | 3:00 | Knees of Fury VII | 18.06.2004 | Adelaide | _ |
| Wygrana | 19-1-1 | Andrew Peck | KO (prawy sierpowy) | 1 | ? | Battle of the Anzacs 2004 | 23.04.2004 | Auckland | _ |
| Wygrana | 18-1-1 | Sio Vitale | TKO (walka przerwana przez sędziego) | 4 | 2:36 | Knees of Fury VI | 19.03.2004 | Adelaide | _ |
| Wygrana | 17-1-1 | Lee Hyo-phil | KO | ? | ? | Into the Fire 2/2 | 20.12.2003 | Seul | _ |
| Remis | 16-1-1 | Chris Chrisopoulides | Remis | 5 | 3:00 | Knees of Fury V | 07.11.2003 | Adelaide | _ |
| Porażka | 16-1 | Mitch O’Hello | KO (prawy sierpowy) | 1 | 1:12 | K-1 World Grand Prix 2003 w Melbourne | 27.07.2003 | Melbourne | Ćwierćfinał turnieju |
| Wygrana | 16-0 | Jörgen Kruth | TKO (cios łokciem) | 1 | ? | Knees of Fury IV | 15.06.2003 | Melbourne | _ |
| Wygrana | 15-0 | Clay Aumitagi | TKO (poddanie przez narożnik) | 3 | ? | License 2 Thrill | 24.04.2003 | Australia | _ |
| Wygrana | 14-0 | Aschab Gorbakow | TKO | 3 | ? | _ | 14.03.2003 | Adelaide | Zdobył mistrzostwo WMC w wadze ciężkiej |
| Wygrana | 13-0 | Koji Iga | TKO (walka przerwana przez sędziego) | 3 | 1:40 | Shootboxing: The Age of „S” Vol.5 | 05.11.2002 | Tokio | _ |
| Wygrana | 12-0 | Daniel Paora | TKO (walka przerwana przez sędziego) | 3 | ? | KB4 | 21.09.2002 | Rooty Hill | _ |
| Wygrana | 11-0 | Louk Thong | TKO | ? | ? | South Australia vs Thailand | 14.06.2002 | Adelaide | _ |
| Wygrana | 10-0 | Nokweed Davy | KO (kopnięcie okrężne w głowę) | 4 | ? | Chaweng Stadium | 07.05.2002 | Bangkok | _ |
| Wygrana | 9-0 | Nokweed Davy | KO (ciosy pięściami) | 2 | ? | Kanchanaburi Stadium | 23.04.2002 | Bangkok | _ |
| Wygrana | 8-0 | Louk Thong | KO (ciosy pięściami) | 4 | ? | Chewang Stadium | 09.04.2002 | Bangkok | Zdobył mistrzostwo WMC w wadze juniorciężkiej |
| Wygrana | 7-0 | Faisal Zakarija | TKO (niskie kopnięcie) | 3 | ? | _ | 23.12.2001 | Bangkok | Zdobył mistrzostwo WMC w wadze półciężkiej |
| Wygrana | 6-0 | Steve McKinnon | KO (lewe kopnięcie okrężne w głowę) | 3 | 1:52 | JNI Promotions | 01.09.2001 | Sydney | _ |
| Wygrana | 5-0 | Nathan Corbett | Decyzja | 3 | 3:00 | Light Heavyweight Super 8 | 12.05.2001 | Brisbane | Finał turnieju |
| Wygrana | 4-0 | Aaron Boyes | ? | ? | ? | Light Heavyweight Super 8 | 12.05.2001 | Brisbane | Półfinał turnieju |
| Wygrana | 3-0 | Matt McConachy | ? | ? | ? | Light Heavyweight Super 8 | 12.05.2001 | Brisbane | Ćwierćfinał turnieju |
| Wygrana | 2-0 | John Wyborne | KO | ? | ? | Thailand vs West Australia | 2000 | Perth | _ |
| Wygrana | 1-0 | Brett Dalton | Decyzja | 5 | 3:00 | Thai Consul General’s Cup | 1999 | Perth | Debiut w kick-boxingu |
Lista walk w MMA
W niniejszym dokumencie znajdują się szczegóły dotyczące walk Pawła Słowińskiego w MMA, w tym jego osiągnięcia oraz szczegóły dotyczące poszczególnych starć. Poniżej znajduje się pełna lista walk, które miały miejsce w jego karierze, przedstawiona w formie tabeli.
| Wynik | Bilans | Przeciwnik (bilans przed walką) | Rozstrzygnięcie | Runda | Czas | Rozgrywki | Data | Miejsce | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Przegrana | 1-2 | Michał Andryszak (11-3) | TKO (ciosy pięściami) | 1 | 1:06 | KSW 26: Materla vs. Silva III | 22.03.2014 | Warszawa | – |
| Przegrana | 1-1 | Marcin Różalski (3-2) | Poddanie (duszenie zza pleców) | 1 | 4:55 | KSW 24: Starcie Gigantów | 28.09.2013 | Łódź | Debiut w KSW |
| Wygrana | 1-0 | Leamy Tato (2-3) | KO (wysokie kopnięcie i ciosy pięściami) | 1 | 2:30 | MMA Downunder 4 | 21.09.2013 | Adelaide | Debiut w MMA |
Przypisy
- Paweł Słowiński zakończył zawodową karierę. www.mmanews.pl. [dostęp 04.10.2019 r.]
- KSW 15: Wielkiej bitwy w stójce nie będzie. przegladsportowy.pl. [dostęp 04.10.2019 r.]
- Brent Ducharme: Paul Slowinski Scores Knockout Win Against Peter Graham in Australia. headkicklegend.com, 22.08.2011 r. [dostęp 16.09.2011 r.]
- Monty DiPietro: Saki Crowned K-1 USA GP Champ in Hawaii. [dostęp 16.10.2008 r.]
- Monty DiPietro: Aerts Overwhelms Schilt in Seoul. [dostęp 16.10.2008 r.]
- Słowiński obronił tytuł, Jędrzejczyk zdobyła złoto. muaythai.pl. [dostęp 02.07.2008 r.]
- Bilans obejmuje walki w cyklu K-1. W nawiasie: ogółem w kick-boxingu i dyscyplinach pokrewnych. Stan na 01.01.2011 r.
Oceń: Paweł Słowiński